ENO HENZE - ARTYSTA I SCENOGRAF

Dzisiaj zapraszamy na spotkanie z niemieckim artystą i scenografem - Eno Henze. Kluczem do zrozumienia jego sztuki tworzonej przez jest spojrzenie na relację człowieka i maszyny jako współpracę dwóch dopełniających się jednostek, która może zaowocować efektami zupełnie niemożliwymi do osiągnięcia bez „tego drugiego”. 

 

Mieszkający w Berlinie artysta w swojej pracy wykorzystuje zarówno tradycyjne jak i najnowsze techniki. Forma nie wydaje się być dla niego żadnym ograniczeniem, a wyzwaniem. Swoje rysunki tworzone wspólnie z komputerem-maszyną wykorzystuje jako tapety, obrazy i scenografie teatralne. Niezamknięte serie dzieł Ambushes, The Human Factor czy Neue Himmel są wypadkową refleksji nad relacją sztuki, człowieka i techniki.

MAIKO TAKEDA - STRUKTURALNE ILUMINACJE

Maiko Takeda pochodzi  z Tokio. Jest projektantką biżuterii. Ukończyła licencjat w prestiżowej Central Saint Martins a następnie zdobyła magistra na wydziale modniarstwa na Royal College of Art w Londynie. Kreuje surrealistyczne,  doskonałe rzemieślniczo konstrukcje wykorzystując sztuczne  tworzywo przypominające kolce. Te misterne multiplikacje są jak małe dzieła sztuki  i tylko niechcący przypominają tradycyjne akcesoria - nakrycia głowy, torebki czy woale. Projektantka często eksperymentuje z materiałami i pigmentami, które absorbują światło by następnie emitować je w ciemności. Dzięki temu jej kreacje zmieniają się pod wpływem różnorodnego oświetlenia, żyją swoim własnym życiem, zaskakują i zachwycają (film pod zdjęciami).

Kreatywność i awangardowe myślenie projektantki doceniły już znane magazyny modowe a także światowej sławy projektanci - Stephen Jones, Philip Treacy, Erickson Beamon.  W jej biżuteryjnych kreacjach pokazała się także Bjork. Obecnie Takeda projektuje biżuterię u samego Issey Miyake.

MISIE PAOLI PIVI

Paola Pivi - włoska artystka, która mieszka w Anchorage, na Alasce. W swojej pracy stosuje różnorodne techniki artystyczne - fotografia, rzeźba, performance, instalacja. Naszą uwagę zwróciły naturalnej wielkości, barwne, pierzaste niedźwiedzie polarne, które przybierają różne pozy. Ciekawe ujęcie emocji sprawia, że misie komunikują się z widzem z pominięciem słów. Odnajdujemy na małej przestrzeni dziecięcą radość, zawstydzenie, zwątpienie, bezbronność, rezygnację w obliczu niesprawiedliwości czy walkę o bezpieczne terytorium. Całość zamknięta w wymownym tytule "OK, jesteś lepszy ode mnie, i co z tego?"

FALL 2013.14 SZTUKA PRZENIKANIA

Moda i sztuka to dwa nierozłączne elementy. Ten doskonały związek co sezon króluje na wielu wybiegach znanych i nieznanych projektantów. Sztuka inspiruje, pomaga, otwiera coraz to nowe drzwi ludzkiej wyobraźni.  Była, jest i będzie ważną częścią komercyjnej przestrzeni. Bez niej moda byłaby uboga, niepełna, płaska, bez tak potrzebnej opowieści.

Dzisiejszy raport to próba odnalezienia na jesiennych wybiegach właśnie tych idealnych połączeń pomiędzy tak mocno przenikającymi się światami mody i sztuki. To kolejne opracowanie, które powstało przy współpracy z naszym praktykantem Karolem - studentem malarstwa.

style.com

CHRISTIAN TAGLIAVINI - NIEZWYKŁE PORTRETY Z HISTORIĄ W TLE

Fotograf o szwajcarsko - włoskich korzeniach. Jego zdjęcia cechuje surowość i wymowność portretowanych osób ale także precyzyjna postprodukcja. Eksperymentuje, zestawia, miesza sztukę z rzemiosłem.  Nie daje gotowych odpowiedzi - pozwala na swobodną interpretację. Skupia się na myślach, emocjach, nastrojach. Najbardziej znane są jego renesansowe portrety, które wyglądają niemal jak obrazy namalowane ręką ówczesnych mistrzów.

DAME DI CARTON

DAME DI CARTON

DAME DI CARTON

Z SERII MHS POLECA "AVEDON FASHION"

Avedon Fashion to album niezwykły.  Tak jak niezwykły był Richard Avedon. Mistrz portretu - jego zdjęcia to zatrzymane w kadrze emocje zwykłych i niezwykłych ludzi. Dążył do tego, aby dotknąć "ludzkiej kondycji", zrozumieć i odkryć człowieka, którego miał sfotografować. Wstępem do pracy często bywały długie, zwykle trudne rozmowy, które miały dostarczyć artyście niezbędnych do pracy wskazówek.  Wtedy portret mógł być prawdziwy i wartościowy. Liczył się przede wszystkim człowiek. Nazwiska, pochodzenie, władza czy pieniądze schodziły na dalszy plan, nie miały znaczenia. Fotografował znanych polityków i wielu znakomitych artystów - m.in. Jackie Kennedy, Dalajlamę, Audrey Hepburn, Marilyn Monroe, Beatlesów. Interesowali go także zwykli ludzie - tak powstał cykl portretów "In the American West", w którym pokazał nikomu nieznanych mieszkańców zachodnich stanów Ameryki.

Modę traktował z przymrożeniem oka. Nie chodziło o statyczne ilustracje - fotografował konkretne kobiety w konkretnych ubraniach. Jego modowe zdjęcia są pełne dynamiki, ruchu, wzruszeń, emocji. To on pozwolił modelkom na naturalny uśmiech. Nie chciał statycznych "manekinów", każde zdjęcie żyje swoim własnym życiem, opowiada konkretną historię. A moda dzieje się jakby obok. Jego zdjęcia to ikony, na których wzorują się kolejne pokolenia fotografów mody. Są ponadczasowe, uniwersalne, rozpoznawalne.  Avedon związany m.in. z takimi magazynami jak Harper's Bazaar czy Vogue stał jednym z wybitniejszych artystów XX wieku.

MHS W WIELKIM MIEŚCIE: MOTYLEM JESTEM

Dawno nas nie było. Ale już jesteśmy. I będziemy. Sezon urlopowy za nami więc i trochę inspiracji znalezionych tu czy tam pojawi się na naszych blogowych stronach. Dzisiaj zaczniemy bardzo wdzięcznie. Od motyli. Po wizycie w Natural History Museum Joanneum Quarter w bajecznym mieście Graz ciężko przestać o nich myśleć. Ale nie tylko nam jest ciężko o nich nie myśleć. Inspirują niemal każdą dziedzinę  - od mody po visual merchandising. Niesamowite kształty, kolory, nieprzewidywalne wzory, delikatność, subtelność i ulotność sprawiają, że były, są i pewnie niejednokrotnie będą towarzyszyć nam w tworzeniu czy projektowaniu. Sięgamy po nie często ale jeszcze chcemy na nie patrzeć. Zapraszamy na nasz mały, ale jakże barwny raport.

EKSPONATY MUZEALNE - GRAZ

EKSPONATY MUZEALNE - GRAZ

LEO CAILLARD - CYFROWA MANIPULACJA

Léo Caillard, Francuski fotograf wpadł na pomysł jak uwspółcześnić wiekowe, rzeźbiarskie arcydzieła wielkich mistrzów. Stworzył projekt o nazwie Ulica Stone Caillard. Sfotografował posągi a następnie poprosił o pozowanie swoich przyjaciół, którzy naśladowali wybrane wcześniej rzeźby.  Ostatnim etapem była cyfrowa manipulacja - Caillard połączył dwa zdjęcia tworząc iluzję klasycznych figur ubranych w nowoczesny strój. I tak połączył dwa zupełnie odległe światy, które  możemy oglądać na poniższych zdjęciach.

NIEZWYKŁE STRUKTURY TARY DONOVAN

Tara Donovan to amerykańska artystka, która mieszka i pracuje w Brooklynie w Nowym Jorku. Jest autorką zaskakujących instalacji, w których wykorzystuje codzienne, często banalne materiały - papier, gumę, guziki, kubki, szpilki, ołówki . W efekcie powstają piękne, kreatywne kompozycje, które zadziwiają i inspirują. 

 

XOOANG CHOI - MANIFEST RZECZYWISTOŚCI

Choi Xooang, artysta - rzeźbiarz z Seulu. Jego prace to manifest. Tych rzeźb nie da się po prostu lubić - wzbudzają emocje o zdecydowanie bardziej złożonej strukturze. Zmuszają do przemyśleń, czasem wzruszają, innym razem przerażają. Z pewnością nie pozostawiają obojętnie. Niektóre mocno realistyczne, ludzkie, schizofreniczne. Inne z kolei bardziej niedopowiedziane, niedoskonałe, jakby niedokończone. To portrety ludzi z uprzężą swojej fizyczności, cielesności oraz skrajnych emocji. Sylwetki są zniekształcone, przesadzone, skrócone lub okaleczone. Strach, niepewność, smutek, żal, tęsknota,  miłość, zazdrość, egoizm przeplatają się wzajemnie i tworzą niezwykłe obrazy. Można także odczytać te prace jako próbę zwrócenia uwagi na sytuację ludzi - na prześladowania, skrajną nędzę, głód i strach przed kolejnym dniem. Poprze swoje rzeźby Choi pokazuje aspekty stosunków międzyludzkich i psychologii współczesnej, w tym patologiczny stan społeczeństwa, polityki równości płci, komunikacji (lub jej brak), a przede wszystkim  izolację, ucisk i lęk człowieka zniszczonego w jednorodnej, jednolitej strukturze społecznej.

EUGENIO RECUENCO VS PABLO PICASSO - "INTRYGUJĄCE SPOTKANIE"

Tym razem na naszym blogu prezentujemy świetną sesję hiszpańskiego fotografa Eugenio Recuenco. Jego prace to niemal malarskie opowieści, do których inspiracje autor czerpie m.in. ze sztuki. Do swojego świata fotografii "zaprosił" także wielkiego mistrza Pablo Picasso. Zainspirowany portretami artysty Recuenco przetworzył je w "modowe wariacje na temat". Efekt to zdjęcia mocno interesujące, niebanalne i intrygujące - a nawet dość mroczne.

SURREALISTYCZNE WNĘTRZA FEIPEL&BECHAMEIL

Martine Feipel i Jean Bechameil to autorzy fenomenalnej w swojej prostocie instalacji, która została zaprezentowana na  Biennale w Wenecji. Sześciomiesięczna praca zaowocowała aranżacją o bardzo surrealistycznym, sennym charakterze. Kształty prostych, codziennych elementów zostały zaburzone, powykrzywiane jakby straciły swoje stabilne funkcje. Obserwując zdjęcia mamy wrażenie, że coś dziwnego dzieje się z naszym umysłem. Obrazy  poruszają się, wykręcają tak jakby miały się rozpaść, zniknąć. Minimalistyczny jest kolor - głównie biały, czysty, delikatny. Całość mocno porusza wyobraźnię i pozostaje w pamięci na dłużej.

MAGICZNIE ŻYWE LINIE - CAROLINE ANDRIEU

Caroline Andrieu - absolwentka grafiki (Ateliers de Sèvres oraz EPSAA - École Professionnelle Supérieure d'Arts Graphiques), dyrektor artystyczna w wydawnictwie Condé Nast Digital - Vogue/GQ website. Podczas studiów czerpie inspiracje z klasycznych rysunków Ingresa, prac Dalego czy Hansa Bellmera (surrealizm) oraz ze sztuki współczesnej - Sophie Calle, Matthew Barney. Lubi także komiksy i twórczość Charlesa Burnsa, Daniela Clowesa. W jej parchach przeważają głównie portrety bardziej bądź mniej znanych osób - aktorów, projektantów, modelek. W prosty i subtelny sposób, za pomocą kreski oddaje charakter osoby, którą akurat w danym momencie uwiecznia - można zauważyć charakterystyczny grymas na twarzy, niezadowolenie bądź niezwykłe skupienie. Widać także ogromny szacunek do detalu - delikatne cienie, zagięcia, faktura tkaniny.

Szkice i rysunki Andrieu pojawiają się na łamach takich tytułów jak Vogue, BMW Magazine, Baku Magazine, Fault Magazine, Glamour. Współpracuje z największymi markami na świecie - m.in. Paco Rabanne, Lacoste, Chanel, Burberry, Diesel, L'oreal, Sephora etc.

ANNIE LEIBOVITZ - NIEZWYKŁE PORTRETY

Anna-Lou "Annie" Leibovitz, (ur. 2 października 1949 w Waterbury, Connecticut, Stany Zjednoczone) – amerykańska fotograf, portrecistka, wielokrotnie nagradzana najbardziej prestiżowymi nagrodami dla fotografów, między innymi przez ASME na miano Fotografa Roku, otrzymała nagrody International Center of Photography, a także Nagrodę Grammy, Kelly i Clio.
W roku 1973 złożyła podanie o pracę w nowym czasopiśmie rockowym „Rolling Stone”. Odbyła tam praktyki. Trzy lata po rozpoczęciu pracy w „Rolling Stone” Annie została szefową działu fotograficznego. Pierwszym ważnym wydarzeniem w karierze Annie był reportaż z trasy zespołu The The Rolling Stones. Dzięki niemu stała się kimś na kształt „nadwornego fotografa” muzyków.
Po 10 latach kariery w „Rolling Stone” zmieniła pracę. Stała się głównym fotografem w magazynie „Vanity Fair”, który był w całości poświęcony  gwiazdom. Tu otrzymała dużo większe „pole manewru” – zaczęła fotografować muzyków, aktorów, modelki, polityków, naukowców. Praktycznie każda firma, tworząca reklamę z wykorzystaniem ludzkiej twarzy zwracała się do Leibovitz z propozycją współpracy.
Kolejnym większym wyzwaniem, którego się podjęła była sesja fotograficzna Johna Lennona i jego żony Yoko Ono. Wtedy to właśnie powstał jedyny niepowtarzalny portret Johna. Annie zrobiła kilka zdjęć Johnowi i Yoko, lecz jedno było szczególne. Portret pokazuje Johna nago, oplatającego leżącą na łóżku Yoko. Zdjęcie stało się wyjątkowe - kilka godzin później John został zastrzelony przed swoim mieszkaniem.
W dorobku Annie warto wspomnieć jedno ze zdjęć, które także stało się ikoną fotografii. Było to zdjęcie z 1991 roku, które zrobiła Demi Moore. Aktorka była w zaawansowanej ciąży a do sesji pozowała nago. Zdjęcie pojawiło się na okładce pisma „Vanity Fair” i wywołało medialny szum.

DAVID DIMICHELE - ZŁUDZENIE RZECZYWISTOŚCI

HILLS AND MIST / 2008

David DiMichele Studiował sztukę na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz oraz w Kalifornijskim State University w Long Beach. W 2008 roku został wyróżniony prestiżową nagrodą miasta Los Angeles -  City of Los Angeles Individual Artist Fellowship. Jego projekty solowe były wystawiane w Nowym Jorku i Los Angeles. Uczestniczył także w wystawach zbiorowych w wielu prestiżowych muzeach, m.in. w Muzeum Sztuki Współczesnej w Los Angeles czy Kohler Arts Center w Wisconsin.

Artysta perfekcyjnie opanował sztukę percepcji. Jego prace bazują na przeskalowanych instalacjach, które zwracają uwagę, zaskakują, zadziwiają.  Z pozoru ogromne elementy są tak naprawdę efektem manipulacji perspektywą. DiMichele umiejętnie zaciera granice pomiędzy faktem a fikcją. Fotografie instalacji są wykonywane ze szczególna dbałością o oświetlenie i kompozycję. 

BROKEN GLASS / 2006

LIGHTRODS / 2008

MALARSTWO VS MODA - ZWIĄZEK DOSKONAŁY

Niniejszy post to efekt pojawienia się w naszej firmie praktykanta, Karola, studenta malarstwa.  I to właśnie Karol podjął temat relacji mody i malarstwa. Temat znany, często podejmowany przez projektantów. Sztuka bowiem stanowi nieocenione źródło inspiracji. Poniżej efekt tych poszukiwań.

Przenikanie się różnych dziedzin , często tych nawet ze sobą pozornie nie związanych jest domeną naszych czasów. Oglądamy wiele różnorodnych rzeczy, a później choćby nieświadomie wprowadzamy ich elementy do własnej pracy. Moda inspiruje się malarstwem, malarstwo inspiruje się modą i nie ma w tym nic złego bo obie dziedziny tylko na tym zyskują  Oglądając propozycje na sezon wiosenny, możemy zastanowić jaki obraz mogli mieli w głowach projektanci przy pracy nad poszczególnymi modelami. Na przykład zestaw kolorów z obrazu Marka Rothko wydaje się być na tyle uniwersalny, że przeniesienie go na torebkę czy buty może bardzo dobrze zadziałać. Natomiast gdy patrzymy na kolory motywów kwiatowych jednym ze skojarzeń mogą być obrazy Claude Moneta, jego lilie wodne wydają się być motywem przewodnim dla wielu sylwetek.

PENELOPE TATIANY BLASS

Instalacja Tatiany Blass nazwana Penelope jest imponującym włókienniczym dziełem, które tworzy wrażenie konstrukcji i dekonstrukcji za jednym razem. Nazwa instalacji Penelope zapożyczona została z greckiej mitologii - to hołd dla potęgi miłości i praktyki tkactwa.

Tkany, czerwony dywan o długości 14 metrów  rozpoczyna się od bramy kaplicy, przechodzi przez otwory w pedale krosna i rozprzestrzenia  się  z wnętrza budynku w kierunku jego podwórka. Artystka ukazuje kontrast pomiędzy twardymi i miękkimi  materiałami, utkanymi i luźnymi włóknami oraz pomiędzy wnętrzem pomieszczeń i tym co dzieje się na zewnątrz.

Projekt, jako całość odnosi się do złożonej struktury materiału. Czerwona przędza łączy się z naturą i zmienia jej wygląd, tak jakby zmieniały się sezony - w okresie jesiennym intensywna czerwień dominuje w ogrodzie podczas gdy na wiosnę kontrastuje z bujną zielenią. Włókna czerwonej przędzy sprawiają wrażenie tętniących krwią żył.  Splatają się w tajemniczą formę wchodzącą w interakcje z natura i historycznym kościołem w Argentynie.

KRISTOF KINTERA - NIEZWYKŁE PODEJŚCIE DO ZWYKŁYCH RZECZY

Zapraszamy na wirtualne spotkanie z niezwykłymi pracami czeskiego artysty, który zabawnie, humorystycznie ale i bardzo zaskakująco pokazuje nowe oblicze bardzo codziennych przedmiotów.

Kristof Kintera jest jednym z najbardziej cenionych czeskich artystów. Kapryśny, prowokacyjny, często surrealistyczny. Jego prace negocjują z naszą rzeczywistością jednocześnie pokazując negatywny stosunek autora do współczesnego konsumpcjonizmu. Kintera wykorzystuje, modyfikuje i nadaje drugie, często absurdalne życie rzeczom, które w świadomości zwykłych zjadaczy chleba nie stanowią żadnej wartości. On widzi je inaczej, inspirują go, sprawiają, że staje się inżynierem i szalonym naukowcem.

HENRIQUE OLIVEIRA - WPISANE W PRZESTRZEŃ MIMO WOLI

Wielokrotnie nagradzany artysta, malarz, rzeźbiarz, mistrz niedosłowności... Henrigue Oliveira.  Pochodzi z Sao Paulo, urodził się w 1973 roku. Jego instalacje to szalone wizję - ogromne, zawiłe, poplątane, zachwycające, wykraczające poza ramy przestrzeni, w którą zostały wpisane. Nie pozwalają na obojętność. Płyną, wdzierają się do wnętrz i poza nie. Przenikają mury, ściany, okna... Są wszędzie. I ten ciągły ruch, dynamika, szaleństwo...

 henriqueoliveira.com